Eerste nacht in de natuur

30 juli 2019 - Lake Manyara National Park, Tanzania

34EEC1DE-1168-4FCB-992D-F919BA2C148F1EA67269-1FC7-4973-AC71-0A351704CCA1969534DF-5BF0-44A8-9322-BB0B9D6D5B610103B521-10B6-43C1-8A90-553B90D36163E320ADB4-FB68-4B7D-9249-0CBBF6565822

Vanochtend werden we rottiger wakker dan toen we naar bed gingen! De matrassen in dit hotel zijn zo hard dat ik zeker 25 keer per nacht draai en als een bejaarde uit bed stap. Dus om 07.30 uur zijn we wakker en checken nog even wat mail en zorgen dat alle telefoons, battery packs, ereaders zijn opgeladen. Om 9 uur krijgen we een telefoontje dat de safariman er al is. Wij hadden begrepen 10.00 uur dus niks pole pole maar opschieten. Ik jat nog gauw een toiletrol en na een razendsnel ontbijt, gaan we.

Wat een vette jeep! Ramvol met spullen, zelfs op het dak. Onze koffers worden erbij gedaan en dan gaan we op pad. Baba, onze chauffeur zegt dat we eerst naar Arusha rijden en daar extra spullen en de kok en de klusman ophalen. We kunnen nog snacks kopen als we willen. We staan even te twijfelen  of we een wijntje kopen... Maar nee dat kan echt niet.

De kok heet Peter en die andere man iets van Fraterni.

We zien veel Maasai met grote kuddes voorbij komen. Verder is de weg prima en het landschap afwisselend.

Dan zijn we bij Lake Manyara National Park. We rijden een smal paadje af en zijn dat op onze kampeerplek! Grote bomen om een cirkelvormig gebied. De auto wordt geparkeerd en het tentzeil neergelegd. De kok pakt zijn spullen en begint meteen water te koken. Er komen stoelen en tafel met tafelkleed voor ons. En nog allerlei andere dingen als matrassen, tentdelen, waterflessen etc. Helpen mogen we eigenlijk niet en dat voelt een beetje raar. Zitten we hier toch mooi midden in de natuur. Er kunnen volgens Babu olifanten en bavianen langskomen... ik vind het pad naar de wc’s al spannend genoeg.

Peter is bezig met de lunch. Bij het waterpunt wast hij groenten en maakt pasta met een gehaktsausje. Het smaakt heerlijk. De tafel is gezellig gedekt en we krijgen ook een lekkere salade met tomaat, avocado en komkommer. Wat opvalt is dat Babu bij ons aan tafel zit en mee eet terwijl de andere twee mannen samen eten.

Zij gaan straks de tenten opzetten en wij gaan het park in. We zien meteen bavianen en een hoop andere jeeps dus soms is het net een treintje van auto’s. We zien o.a. waterbuffels, gnoe’s, zebra’s, giraffen, wrattenzwijnen en diverse bokken. Ook een monsterlijk lelijke vogel die lijken pikt, een marabu. Geen karibu, we gingen even de mist in, dat betekent alsjeblieft of dank je wel of zo. Ik had preventief mijn sportbh aangedaan om zeker te weten dat de hele handel niet uit mijn t shirt schudt. Maar was hier niet echt nodig. 

Als we aankomen staan de tenten er. Wij hebben een legergroene tent waar je zelfs in kunt staan! De bedjes zijn gezellig opgemaakt met Maasai dekens maar er staat een tafeltje tussen. We maken er een tweepersoonsbed van en ritsen de slaapzakken open. Niet alleen omdat het gezelliger is maar ook omdat ik het idee een stuk veiliger vind!

We waren rond 18.30 uur terug en Peter vroeg of we al wilden eten en wij zeiden dat het ons niet uitmaakt. We gingen meteen eten en achteraf snap ik waarom! Om 19.00 uur is het pik en pikdonker. Je ziet wat sterren en dat is het. Naast de tafel hadden ze al olielampen gehangen en het kampvuur stond aan.

We kregen zoete aardappelsoep vooraf, de lekkerste die ik tot nu toe gegeten heb en beefstew met rijst wat ook heerlijk was. En dat allemaal op een gaspit en een houtvuur! Cake en koffie toe!

Daarna hebben we nog gezellig zitten kletsen met Babu en hoorden het oorverdovende lawaai van de cicaden en wat vogels. Om 21.15 met zaklamp naar het toilet. Ik dacht maar een ding: niet omhoog kijken want ik hoorde van alles. Ze hebben de olielampen naast de tent gehangen dus dat is fijn en het kampvuur brandt nog.

Als we gaan liggen, merken we het al. Het matras is zo dun dat zelfs ik met voldoende speklaag op mijn botten lig. Ik heb al een paar dagen last van uitstralende pijn van mijn rug naar mijn been en dit voelt ook niet best. Ik pak op enig moment de telefoon om te kijken of ik al bijna mijn bed uit mag, blijkt het pas 01.00 uur te zijn. Ingo blijkt net zo wakker dus kijken we of we niet beter op de slaapzakken kunnen gaan liggen, maakt iets uit maar niet veel. Met de zaklamp haal ik de Maasai en een paar handdoeken uit de tas en gaan we daar onder liggen. Het is gelukkig niet koud!

Natuurlijk moet ik na al deze bezigheden piesen en lig dubbel van mijn eigen geklater in een piepklein emmertje. Weg romantiek!

We worden elk uur wakker en rond 05.00 uur gaat het regenen. Ik kruip zo stijf als een plank tegen Ingo aan maar niks bloot bovenlijf, die heeft z’n vest aan. Joehoe het wordt licht en dan mogen we eindelijk uit bed!

Foto’s