Vis en vleermuis

We hebben een beetje een raar slaapschema door de safari, vroeg naar bed en vroeg eruit. Moeten we weer even bijschaven want ik ben al na de oproep van het ochtendgebed wakker.

Dus vroeg ontbeten en het leek mij een goed idee om te gaan fietsen. Een beetje actie! Dus wij vragen dat bij de receptie en Ingo wordt aangekeken en meteen gezegd dat het ‘Afrikaanse fietsen’ zijn. Nou boeien, we gaan het gewoon proberen. Op 30 km zou een leuke plek zijn met restaurantjes. Maar een klein rekensommetje lukt mij wel dus da’s 60 km op en neer. Nu was de fiets voor mij al te klein en als ik het stuur draai, zit het in mijn dijen. Arme Ingo had bij wijze van spreken een loopfiets, zijn knieën kwamen boven het stuur uit. We fietsen nog geen minuut en dan wordt Ingo aangesproken door een local. Waar we vandaag komen, of we kinderen hebben etc. Hij vol trots vertellen dat hij 3 dochters heeft en een zoon en nog 7 kleinkinderen. Leuk! 

Na 10 minuten fietsen heb ik al spijt van mijn grote mond want het is bloed en bloedheet, en de weg is een en al heuvels. Daarbij komt dat ik al met lichte hoofdpijn op de fiets stapte en dat wordt er niet beter op. We passeren een groep schoolkinderen die van alles willen weten en ons vertellen welke kant we op moeten. Iedereen roept hier ‘jambo’ en de kleintjes rennen naar de kant van de weg om te zwaaien. Zo lief. Ingo duwt mij bij ongeveer elke heuvel omhoog en na een uur hou ik het voor gezien. Ik sta te hijgen als een hond en drink eerst eens wat water. Nu terug. We fietsen langs twee knulletjes, samen op een fiets, van een jaar of 10. ‘Race race’ roepen ze en komen ons voorbij gefietst met een grote glimlach. Dan zet Ingo (met mij als extra ballast) ook een sprintje in en halen wij ze in. Ze lachen zich rot en zo herhalen we dit nog een paar keer. Onderweg rijden we langs armoedige huisjes waar vrouwen en kinderen buiten zitten. Soms wordt er wat verkocht, hout of bananen. In ieder geval is het contrast met het hotel groot. Dan zie ik ergens een scooter staan met twee joekels van vissen erop. Brrr. We fietsen ook nog langs het strand waar de vissers bezig zijn en kletsen wat met een local die in ons meteen handel zag.

Dit hotel ligt aan een rotsachtige kust en langs de rand hangen allemaal bedjes waar je heerlijk op kunt chillen dus crashen we op zo’n bedje. Ik schrik als mijn mond open valt. Mijn hemel! Ingo ligt ook in coma. En het is bijna tijd voor de lunch.

Je moet als je hier wilt eten ongeveer een uur van te voren je bestelling doorgeven omdat ze, naar ik begreep, niks koel kunnen houden. Ik vermoed dat als je kip bestelt, die ter plekke gevilt wordt. En idem dito voor vis. Hoe dan ook, ik eet steeds vaker vegetarisch hier. Ik heb nu meerdere keren een slager gezien waar stukken koe aan een haak hangen met deze temperatuur. Geen koelcel, wel vliegen. Aangezien ik nog nergens een 7/11 (zo’n supermarkt die je in veel landen tegen komt) ben tegengekomen, vrees ik dat het vlees ook van zo’n slager komt. Dus voor lunch delen Ingo en ik spaghetti en een salade en het moet gezegd, de kok is een topper.

‘s middags is het eb en kijken we hoever we langs de kust kunnen lopen. We vragen ook wat ze nu allemaal aan het zoeken zijn. Kokkels en zeewier om later mee te vissen. Genoeg actie voor vandaag, nu lekker met een boek bij het zwembad en later in de schommelstoel bij het strand. 

Om ons hele bed zit een klamboe dus ik lig ‘s avonds in de hut nog wat te lezen en hoor van alles. Het plafond is van riet en bamboe en zo’n 4 meter hoog in de nok. Gisteren hadden we een zwarte mega mot waarvoor ik Ingo wakker maakte want die vloog steeds tegen de klamboe aan. Vanavond vliegt er een vleermuis naar binnen. Gatver!! Maar dat beest vliegt met dezelfde noodgang weer naar buiten. Halleluja! Buiten hoor ik een gekko. En Ingo hoort helemaal niks...