Het zit erop!

Vanochtend alweer heel vroeg wakker. Een hotel midden in de stad heeft voordelen maar ook nadelen. Naast de telefoon die de hele nacht rinkelt en de wasmachines die draaien, zit er ook een verliefd duivenechtpaar op het dak wat de hele nacht roe-koet. Om 03.00 uur moesten er een paar Indiërs vermoed ik uitchecken en liepen luid kletsend door de gang.

Dus vroeg ontbeten en vervolgens gezocht naar een privé kliniek die even verderop zou zitten en Europese artsen in dienst zou hebben. Maar waar we ook zochten en wie we ook vroegen, we konden het niet vinden. In de winkelstraat zit ook een clinic, naast de apotheek waar ik eergisteren oogdruppels heb gehaald. De dokter was er niet maar zou hij gaan halen. Er komt een jongen van 50 kilo en ik schat begin 20 binnen. Ik had meteen het idee dat hij z’n zoon gebeld had want we hebben business. Maar dan heb ik wel heel erg last van vooroordelen. Hij kijkt met een lamp in mijn oog, met mijn oogbol is niks mis maar ik moet antibioticazalf op mijn ooglid smeren. Nu maar hopen dat het snel over gaat want het is irritant, het brand en ik krijg er hoofdpijn van, of van iets anders maar hoe dan ook. Het papierwerk invullen duurt een eeuw. Hij checkt nog even mijn leeftijd, 52 toch? En ik wil er bijna achteraan zeggen ‘ja en ik heb al mijn tanden nog’. Maar of hij dat snapt...132 euro lichter en een kleine tube zalf mee en we kunnen gaan.

Dan wordt het tijd voor koffie. We gaan naar Puzzle en ze hebben cortado! En nog lekker ook met een bananencake erbij. 

We lopen naar het slavernij museum. Ik heb net een boek gelezen wat onder andere over ons slavenverleden ging en daar krijg je al plaatsvervangende schaamte van. Maar dit was ook heftig om te lezen. Misschien helemaal wel het slotwoord dat er in de 21ste eeuw een enorme groei in slavernij te zien is. Moderne slavernij als uitbuiting van jonge kinderen in erbarmelijke omstandigheden, onvrijwillige prostitutie, uithuwelijken van jonge minderjarige meisjes etc. Alles wat gebeurt onder dwang, ook de extreem lange dienstplicht in bij voorbeeld Eritrea. Maar ook dat we vaak geen weet hebben waar onze producten vandaan komen en hoe ze gemaakt worden. 

Net als ik weer een mooie deur op de foto zet, doe ik gauw even een stapje opzij voor een kar met tonijnen. Al die glazige ogen kijken me aan en wat zijn ze groot! Brrr. Dan passeren we weer een stalletje met fruit, kruiden of de zoveelste winkel met houtsnijwerken. We worden onderhand gek van alles en iedereen die z’n waar aan probeert te smeren of vraagt of we een taxi nodig hebben of een tour willen doen. Dat hoort erbij maar na zoveel weken kan ik soms niet meer het geduld opbrengen om steeds beleefd te antwoorden, merk ik.

We lunchen weer bij dezelfde tent als gisteren vooral omdat we hier heerlijk in de schaduw zitten en ze gezonde salades hebben. Daarna gaan we naar het strandje voor het hotel. Het is bewolkt dus heerlijk qua temperatuur en je brandt niet weg. Nog even genieten van kleine meisjes die in hun mooiste jurkjes voorbij komen en zwaaien, prachtig geklede dames en stoere jongens die staan te voetballen. Een tiental kleintjes begraven zichzelf in het zand om dan onder een hoop gegiechel het water in te springen. De meisjes zijn volledig gekleed met hoofddoek maar dat boeit ze niet. Waar ze gelijk in hebben! 

Dan als de zon onder is, zit het er bijna op. Douchen, eten en de tas inpakken. Morgenochtend om 06.30 uur met de taxi voor de volgende stop: Dubai.