Diepvrieskip

Ik voel me net een diepvrieskip. Wat is het koud en ik heb barstende hoofdpijn, zou het door de hoogte komen? Ingo had ook hoofdpijn en heeft hij anders nooit. En dan komt er ook geen warm water uit de douche. Ik verlang naar onze buitendouche waar heerlijk warm water uit kwam!

Het ontbijt is op het terras waar het al heerlijk zonnig is. We nemen alle twee een Tanzaniaanse omelet en genieten van het prachtige uitzicht!

Dan trakteren we ‘onze mannen’ die alweer klaar staan op een cappuccino en daarna vertrekken we naar Tarangire National Park. En we hebben alleen maar asfaltweg, heerlijk! 

Als we in Tarangire aankomen, gaan we eerst naar de campsite. Daar stoppen we bij de gezamelijke keuken waar we Peter met al z’n kookspullen afzetten. Wij verkennen de site alvast en zien een mooie plek aan de achterkant waar je een mooie uitzicht hebt over de vallei. Dat vindt Faterni ook prima dus daar komt de tent. Het is in tegenstelling tot vanochtend hier bloedheet dus we zetten de stoelen in de schaduw en denk ik nog ‘laat de olifanten maar komen’!

Lunch! Pasta met stukje tomaat en paprika, gehakt met groenten en een lekkere salade van mais, komkommer, mango en rode ui. We eten iets te veel. Dan komt Babu aangelopen en zegt dat hij ‘homework’ heeft, een evaluatieformulier. We vullen het meteen maar in, is ook niet moeilijk want alles heeft onze verwachtingen overtroffen. Dan komt hij ons halen en zegt ‘ I have something nice for mama Tom’ en we moeten snel de auto in. Nog geen 50 meter buiten de campsite loopt een kudde olifanten! Het zijn er zeker 12 waaronder een paar kleintjes! Te mooi! Wij zijn uiteraard niet de enigen die kijken. Ik zeg tegen Babu dat ze volgens mij zo op de campsite aflopen. Als enige auto rijden we terug. We zetten de auto bij de tent en Ingo en ik lopen richting de struiken en zien ze deze kant op komen. Van Babu moeten we nu terug want ze kunnen erg hard lopen. En wat er dan gebeurt! Twee van hen, moeder en kleintje lopen naar de boom naast de tent en eten daar de blaadjes van de grond. Wij zitten ondertussen in de auto en wachten af. Ze stofzuigen alle blaadjes van de grond en dan loopt de grote eerst richting auto en vervolgens richting tent. Ze stapt met haar poot op de scheerlijn en draait weer om. Dat scheelde niks! Zo’n olifant is zo groot dat zij zo de hele tent plet. Nu maar hopen dat ze vanavond niet weer hier komen eten!

We rijden door het park, het is groen en het barst van de Baobab bomen, die soms honderden jaren oud zijn en boven alles uitsteken. Ook hier weer een verscheidenheid aan dieren, vaak zebra’s samen met gnoes, giraffen en veel olifanten. De rivier staat droog maar olifanten kunnen kennelijk water ruiken en hebben gaten gegraven waardoor ze het water opzuigen, slim! Het is nu echt bloedheet dus willen we wel even terug naar de tent en schaduw.   Het blijft genieten, de rust, het prachtige uitzicht, allerlei verschillende vogels die geluid maken. We bekijken onze foto’s meteen en selecteren de mooiste.

Voor avondeten hebben we vanavond vers gebakken broodjes, pompoensoep, avocadosalade, beefstew, kool en een aardappeltaartje. We gaan dit nog missen! Wij hadden al hout gevonden voor een vuurtje en Fraterni stak de boek aan en vertelde dat er een ranger is. Ik dacht hij maakt een grapje maar daar stond een ranger met geweer die uitlegde dat er gisterenavond hier 50 olifanten waren dus als hij waarschuwingsschoten lost, we niet moeten schrikken. Tuurlijk! We kletsen de hele avond met Fraterni en een andere jonge knul. Vooral over fotografie, Iphones en de verschillen tussen Tanzania en Nederland. Fraterni is 23 en heeft andere vooruitzichten dan onze jongens. Morgen krijgen alle drie een dikke tip en ik hoop voor hen dat alle reizigers dat doen!