Moedermelk

Douchen slaan we vanochtend maar ff over maar een bak koud water helpt. Mijn haar zit prima, dat gebeurt echt nooit! Omdat ik zo weinig geslapen heb, is dat mooi meegenomen.

Als we aan tafel zitten, drink ik een kop koffie met moedermelk. Of laat ik zeggen, de Tanzaniaanse variant op Nutrilon. Tenminste zo lijkt het. Maar het smaakt best prima. Dan komt Peter aan met een schaal met pannenkoeken, passievrucht en krijgen ook nog een gebakken ei met toast. En ik realiseer me dat hij echt geen solar broodrooster mee heeft. Een prima start van de dag.

De mannen gaan de spullen inpakken en dan gaan we op weg naar Lake Natron. We rijden dwars door Maasai land, het blijft een mooi gezicht om de mannen en vrouwen in prachtig gekleurde kleding door het dorre landschap te zien lopen.

Voor de lunch stoppen we bij Gods Mountain waar een stel Maasai zitten onder een prachtige grote boom. Wat een mooi plaatje! We eten onze lunch en dan rijden we door naar de campsite die door Maasai gerund wordt. Binnen no time staat de tent omdat ze zoveel hulp krijgen. We hebben uitzicht over een enorme vallei met Maasai hutjes. 

Het eerste wat wij doen is naar de douche rennen en we hebben water! Dat op zich is al mooi. Er staat hier zoveel wind dat mijn haar op het kleine stukje van het douchehok naar de tent al droog is. En de coupe daarbij door de wind is bepaald. Het zal wel!

We zitten heerlijk voor de tent, er is een aangenaam briesje en ik lees wat en Ingo geniet van het uitzicht.

Dan is het tijd voor het avondeten. Verschillende chefs die weer bij andere gezelschappen horen, hebben allemaal een deel van een keuken voor zichzelf. Of eigenlijk is het alleen een stenen blad en verder niks. 

Ik eet niet zo relaxed omdat er continue vleermuizen langs mij hoofd razen. Dus ben er eigenlijk gauw klaar mee. We gaan lekker voor de tent zitten. Ik hoop ook dat er ondertussen water is in het toiletgebouw want dat was er net niet. Je hebt een aantal opties hier: wc zonder deurklik, zonder water en met wc papier. Wc met slot en geen wc papier. Ik heb nu mazzel want ik heb de wc en zelf wc papier en Ingo meegenomen. Ik zit zo niet chill want ook hier vliegen de vleermuizen om je oren en ik probeer te kakken maar schrik elke keer dat ik spontaan dicht sla. Als er dan ook nog een groene sprinkhaan net boven het slot landt, ga ik eerst eerst zenuwachtig lachen maar dit eindigt in half hysterisch janken als Ingo van buiten instructies geeft, ik mijn kont moet afvegen en die sprinkhaan blijft zitten en ik de deur niet open durf te doen! Zei ik ‘s middags nog dat ik kamperen zo heel leuk vindt, kom ik nu betraand met een hartslag van weet ik hoeveel naar buiten waar Ingo, geduldig als altijd, me opwacht en zorgt dat ik, als we naar de tent lopen, niet mijn nek breek over de scheerlijnen. Ik pies vannacht wel op een emmer.